Not your mom’s chicken soup

Καλώς τα μααααας… Τα πρώτα κρύα έσκασαν μύτη και μαζί και τα πρώτα κρυώματα! Βουλωμένες μύτες, πονόλαιμοι και δεκατάκια… Αχ, ήρθε το φθινόπωρο! Α, ναι, και η ψύχρα και οι συννεφιές και κάποια ψιλόβροχα… ίσως και τα φύλλα που πέφτουν σιγά σιγά.

Όμως τίποτα δε λέει φθινόπωρο όσο ένα κρύωμα με τα συνοδευτικά βογγητά πόνου και λοιπά ηχητικά εφφέ:

- “Πεθαίνωωωω”, “Μάνα μου πονάω”, “Τα κόκκαλα μου, Παναγία μου”, “Αααα”, “Ωωχχχ”, καθώς επίσης

- “Σπρρρ-φρρρρρρττ” και “Γκουχ- γκουχ-γκουχ- ΓΚΟΥΧ- ΓΚΑΑΡΡΡ- ΙΙΙΙΙΧΧΧ” [*πνευμόνια στο χέρι*]…

Το τέλειο, δε, είναι ότι για πρώτη φορά ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ Η ΚΡΥΩΜΕΝΗ!! Ιν γιορ φέις, παλιο-ανοσοκαταστολή! (εχμ, συγνώμη μανούλα και λοιποί, ξέρω ότι υποφέρετε –been there- αλλά γιούπι μου!)

So, κρύωμα ίσον κοτόσουπα στο σπίτι μου. Κοτόσουπα, it is. Όχι όμως αυγολέμονο ή από αυτές τις αηδιαστικές που επιπλέει μέσα το ρύζι. Μου θυμίζουν νοσοκομείο. Και εμετό. Και νοσοκομείο, αλλά κυρίως εμετό. Αηδίασε κανείς?

Με τα χρόνια- και τα πολλά κρυώματα- έχω καταλήξει σε ένα τρίπτυχο κατάλληλο για γρήγορη ανάρρωση: Κοτόζουμο- Τζίντζερ- Καυτερό. Ανοίγει τα ρουθούνια, μαλακώνει το λαιμό και ζεσταίνει τα μέσα σου… Ναι, καλά διάβασες, “τα μέσα σου” λέω. Επιπλέον είναι Thai- fusion σούπα, με γεύση που πολύ με αρέσει. Αν κρύωσες, κάνε λίστα γα το super market…

Thai κοτόσουπα

Υλικά για 3-4 άτομα

Για τη σούπα:
-2 κούπες ζωμό κοτόπουλο (περίπου μισό λίτρο)
-2 φιλέτα στήθος κοτόπουλο κομμένα σε λωρίδες
-1 μικρό κρεμμύδι σε λεπτές φέτες
-λίγο σκόρδο τριμμένο
-φρέσκο ginger
-1 σποράκι πράσινο κάρδαμο
-1 καυτερή πιπερίτσα
-γάλα καρύδας (προαιρετικά)

Για το σερβίρισμα:
-rice noodles ή απλά noodles ή φιδέ
-χυμό από lime ή λεμόνι
-λίγες σταγόνες soy sauce

Για το γαρνίρισμα:
-ψιλοκομμένο φρέσκο κρεμμύδι, το πράσινο μέρος (εγώ έβαλα chives)
-λίγο μαιντανό
-sticks κόκκινης πιπεριάς


Εκτέλεση (επιτέλους!):

Σε μία αντικολλητική κατσαρόλα τσιγαρίζουμε το κοτόπουλο να πάρει χρώμα. Προσθέτουμε το κρεμμύδι, το σκόρδο, το τζίντζερ, την πιπερίτσα ολόκληρη (ή ανοίξτε  την, αν τολμάτε!) και το σποράκι κάρδαμο ελαφρά σπασμένο.

Συνεχίζουμε το σωτάρισμα σε μέτρια προς χαμηλή φωτιά, προσθέτωντας λίγο λάδι, μέχρι να μαλακώσουν τα κρεμμύδια και να μυρίζει η κουζίνα θεσπέσια.
Μόλις μαλακώσουν τα κρεμμύδια, να είναι σχεδόν έτοιμα, βάζουμε το ζωμό και μια ακόμα κούπα νερό και αφήνουμε να βράσει.

Επείδή το κοτόπουλο είναι κομμένο σε λωρίδες και τα κρεμμύδια σχεδόν έτοιμα, η σούπα δε θέλει πολύ. Βράζουμε σε χαμηλή φωτιά 20 λεπτα, μισή ώρα το πολύ. Αν χρησιμοποιείτε γάλα καρύδας, βάλτε το τα τελευταία 5 λεπτά.
Παράλληλα, φτιάχνουμε τα νούντλς ή τον φιδέ σύμφωνα με τις οδηγίες τις συσκευασίας (εγώ είχα ρυζομακάρονα οπότε απλά τους έριξα βραστό νερό και περίμενα να μαλακώσουν). Την ποσότητα την κανονίζουμε  ανάλογα με την πείνα μας.

Συναρμολόγησις:
Σε ένα μπολ βάζουμε τα noodles. Σκεπάζουμε με σούπα και κοτόπουλο. Βάζουμε τη γαρνιτούρα της αρεσκείας μας, μερικές σταγόνες σόγια (για το αλάτι του πράγματος) και χυμό lime.

Καταβροχθίζουμε όσο είναι ζεστό- καυτό.

Περαστικούλια!

Γύρο- γύρο

Τον τελευταίο καιρό με έχει πιάσει μια μανία για κρέας. Δε ξέρω αν φταίει η αναιμία –ή μάλλον, πιο σωστά, η προσπάθεια που καταβάλει ο οργανισμός μου να παράξει ερυθρά αιμοσφαίρια μετά το ενδοφλέβιο boost σιδήρου… (Hooray for me!!)

Αυτό, σε συνδυασμό με τη ρημάδα την κορτιζόνη, που ανοίγει διαολεμένα την όρεξη, με έχουν κάνει να θέλω να φάω γύρο σα τρελή…

-«Ναι γιατρέ μου, το ξέρω ότι δεν κάνει, αλλά άνθρωπας είμαι κι εγώ… Θέλω να φάω βρώμικο!!»
-«ΘΕΛΕ.-»

Κι έτσι θα φτιάξουμε νερόβραστο κοτόπουλο με  καρότα και φιδέ για σήμερα.

Χα! Ναι, καλά! Εγώ θα φτιάξω γύρο. Τελεία και παύλα. Να: « . - »

Πήρα μπούτι χοιρινό με το κόκκαλο και του άλλαξα τα φώτα! Μπορεί να μην είναι γύρος αλλά τουλάχιστον θα το κάνω να έχει γεύση κάτι σαν… Here goes:

Χοιρινό μπούτι “Cutty Sun” γύρος

Υλικά για πολλά πιτόγυρα (πολλά όμως)
-1.5kg χοιρινό μπούτι στο κόκκαλο, χαραγμένο
-1 ντομάτα μέτρια σε φέτες
-1 μικρό κρεμμύδι σε χοντρά κομμάτια
-1 σκελίδα σκόρδο με τη φλούδα
-4-5 κλωνάρια μαϊντανό
-γλυκό μπούκοβο*
-ρίγανη*
-καπνιστή πάπρικα*
-αλάτι (προφανώς εγώ δεν έβαλα), πιπέρι*
-ελαιόλαδο*
-3 κιλά υπομονή

* Μπαχαρικά και ελαιόλαδο βάζω πάντα με το μάτι, ειδικά μπαχαρικά. Ακόμα όμως κι αν τα μετρούσα, οι ποσότητες που χρειάζονται είναι διαφορετικές αν το φαΐ έχει αλάτι, συνήθως πολύ μικρότερες. Προσαρμόστε, λοιπόν, ανάλογα με τα γούστα σας και μην ξεχάσετε το αλάτι.

Εκτέλεση

Αποβραδίς (!) βάζουμε όλα τα υλικά σε μία σακούλα poly bag, κατά προτίμηση Ziploc. Την κλείνουμε και με πολλή αγάπη κάνουμε μασαζάκι στο χοιρινό να πάνε όλα τα υλικά παντού. Μασάζ βασικά στην κλειστή σακούλα θα κάνουμε και έτσι μένουν τα χεράκια καθαρά και το μανικιούρ (το ποιο?) απείραχτο, λέμε τώρα. Μόλις έρθει και κοκκινίσει ο τόπος, η ντομάτα είναι σα στραβοχυμένη, ο μαϊντανός έχει βρεθεί τα πάνω κάτω, το μπούκοβο είναι πάνω στο κρέας σα σπυράκια ανεμοβλογιάς και το λάδι με τα λοιπά μπαχαρικά και ζουμιά έχουν γίνει σα σαλτσούλα, μπορούμε να σταματήσουμε. You get the point, σκοπός είναι να πάνε τα υλικά παντού στο κρέας.  (Δυστυχώς φωτό δεν έχω γιατί με έπιασε προκοπή στη μία η ώρα τη νύχτα να κάνω το μαρινάρισμα. Αϋπνίες…)
Βάζουμε τη σακούλα με το κρέας σε ένα ταψάκι και στο ψυγείο- για παν ενδεχόμενο μη τρυπήσει η σακούλα και γεμίσει ζουμιά το ψυγείο. Την επόμενη μέρα θα έχουμε κάτι τέτοιο:

Αδειάζουμε το περιεχόμενο της σακούλας σε ένα ταψάκι και αφήνουμε το κρέας να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου πριν το βάλουμε για ψήσιμο. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180.
Σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο και ψήνουμε σκεπασμένο για 2 ώρες. Ελέγχουμε που και που τα υγρά, προσέχοντας να μη στεγνώσει.

Ξεσκεπάζουμε και ψήνουμε άλλη μισή ώρα να πάρει χρώμα. (Οι χρόνοι είναι ενδεικτικοί και εξαρτώνται από το κομμάτι του κρέατος, το πάχος, κλπ.). Αφήνουμε λίγη ώρα να κρυώσει και να τραβήξει τα υγρά του και έπειτα κόβουμε σε μπουκίτσες. Σερβίρουμε με πίτες, πατάτες και αλοιφές σε σάντουιτς ή με πουρέ και τη σαλτσούλα από το ταψί.

 

Βουαλά! Και χωρίς αλάτι παρακαλώ. Ακόμα και η μουστάρδα!

Stock…ing up

Έχετε σκεφτεί ποτέ για αυτή την ανώτερη δύναμη? Ξέρετε, αυτή τη δύναμη που γνωρίζει τα πάντα. Το σωστό και το λάθος, το καλό και το κακό… Όχι, όχι το Θεό. Για την άλλη λέω, αυτή που “λέει”… Μια μαγική δύναμη, πέρα και πάνω από κάθε θρησκεία/ιδεολογία, σχεδόν υπερβατική και συνάμα ενωτική. Μία δύναμη με φοβερή επιρροή πάνω στους ανθρώπους.

Η γιαγιά μου είναι μεγάλος follower αυτής της δύναμης. «”Λέει”, θα έχουμε καύσωνα από βδομάδα», «Οι φακές “λέει” κάνουν καλό», «Θα μου κόψουν κι άλλο τη σύνταξη, “λέει”» (καλά, αυτό κι εγώ το ήξερα- sorry γιαγιούκα)…

Μιλάμε για τη δύναμη που κρύβεται πίσω από την τηλεόραση και έχει πάντα δίκιο. Ό,τι πει η tv είναι νόμος… Τώρα τελευταία “είπε” ότι θα χαλάσει ο καιρός, θα έρθουν βροχές και θα έχει ψύχρα, επομένως έπεσε το δέον τηλεφώνημα να ντύνομαι καλά και να προσέχω να μην κρυώσω με τις βροχές…! (Αυτή τη στιγμή που γράφω μια σταγόνα κυλάει στο μέτωπο μου. Είναι ιδρώτας- θα ψοφήσουμε από τη ζέστη φθινοπωριάτικα)…

Όμως, αφού το “είπε” οφείλω να προετοιμαστώ κατάλληλα για… τα επερχόμενα κρύα αλλά και κρυώματα(?!?). Κι έτσι γέμισα το ψυγείο και την κατάψυξή μου με ζωμό κοτόπουλο. Γιατί? Μα φυσικά γιατί το κοτόζουμο, “λέει”, είναι το καλύτερο γιατρικό για τα κρυώματα- και ποιά είμαι εγώ να το αμφισβητήσω! Σπιτικός ζωμός λοιπόν, για να δώσω γεύση στα άνοστα/ανάλατα πιλάφια και μακαρόνια αλλά και για γρήγορες σούπες σε περίπτωση κρυώματος. Με ένα σμπάρο…


Ζωμός κοτόπουλο

Υλικά για 1,5 λίτρο ζωμό
- 1,5- 2kg λαιμούς από κοτόπουλα
- 1 μέτριο κρεμμύδι
- 2 καρότα
- 2-3 κλωνάρια σέλερυ
- 5-6 κλωνάρια μαϊντανό
- μπουκετάκι αρωματικών της αρεσκείας σας
- 1 μπουκάλι λευκό κρασί προαιρετικά

Σημείωση: Για το ζωμό παίρνω από τη λαϊκή λαιμούς γιατί έχουν κόκκαλα που δίνουν γεύση συμπυκνωμένη και είναι και φθηνοί (75 λεπτά το κιλό). Ζητάω από τον κοτοπουλά να βγάλει τις πέτσες για να μην έχει λίπος ο ζωμός, αυτός με βρίζει από μέσα του «τόσος κόπος για 75 λεπτά μ@μω την κοινωνία μου και την κρίση την οικονομική» αλλά μετά παίρνω και κάτι άλλο και τα βρίσκουμε (εδώ πχ πήρα και 2 μπούτια- καλό το ζουμί αλλά να φάμε και τίποτα). Μπορείτε επίσης να πάρετε ολόκληρο κοτόπουλο και να χρησιμοποιήσετε το βραστό ψαχνό για άλλες παρασκευές (ή και Σάββατα).

Εκτέλεση

Σε αντικολλητική μεγάλη κατσαρόλα ροδίζουμε σε δυνατή φωτιά χωρίς λιπαρή ουσία τα κοτόπουλα να πάρουν καφέ χρυσαφί χρώμα. Έπειτα προσθέτουμε τα λαχανικά σε φέτες. Αφού πάρουν κι αυτά λίγο χρώμα προσθέτουμε το κρασί και νερό όσο να τα σκεπάσει. Στην αρχή θα είναι περίπου 2,5 λίτρα συνολικά σε υγρά.

 
Μόλις πάρουν μία βράση αρχίζουμε (αν έχουμε κουράγιο) να ξαφρίζουμε, αν και δεν είναι απαραίτητο. Μετά το ξάφρισμα βάζουμε και το μπουκέτο των αρωματικών. Σκεπάζουμε με το καπάκι και βράζουμε σε χαμηλή φωτιά για 2 ώρες ή και παραπάνω ανάλογα τη συμπύκνωση που θέλουμε. Αν χρησιμοποιείτε κομμάτια με ψαχνό, αφαιρέστε τα στη μία ώρα (ή όσο χρειάζεται να γίνει το κρέας ανάλογα με το μέγεθος), ξεκοκαλίστε, και ρίξτε τα κόκκαλα πάλι στην κατσαρόλα για την υπόλοιπη ώρα.

Όταν κρυώσει, σουρώστε και αποθηκεύστε το ζωμό σε βάζα στο ψυγείο ή καταψύξτε σε ξεχωριστές μερίδες. Με παρόμοιο τρόπο φτιάχνουμε και ζωμό βοδινού.

Καλές σούπες!

 

Hold the presses!

Ρίξτε το σήμα...

Κυρίες και κύριοι, διακόπτουμε τη ροή (γκουχ, γκουχ) του προγράμματός μας για μια έκτακτη είδηση:

ΚΟΡΤΙΖΟΝΗ!

……

Ξεκίνησα να παίρνω κορτιζόνη. Πάλι. Αυτό σημαίνει κομμένο το αλάτι και η πολλή ζάχαρη. Εεεμμ, για να είμαι ειλικρινής αυτό δεν επηρεάζει κάπως κανέναν άλλο εκτός από εμένα... Α, ναι, ΚΑΙ ΤΟ BLOG!

Ας σταθούμε εδώ λιγάκι, να αναλογιστούμε τι σημαίνει βγάζω το αλάτι από τη διατροφή μου. (Επίσης θα κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή για όλα τα εύγευστα πράγματα που θυσιάζονται στο βωμό της κορτιζόνης...)


Καταρχήν "όχι αλάτι" σημαίνει το προφανές: σταματάω να αλατίζω τις τροφές. Sounds easy, right? Αρκετοί έτσι κι αλλιώς δε ρίχνουν πολύ αλάτι στο φαγητό και αποφεύγουν το αλάτι στις σαλάτες, και ό,τι άλλο αλατίζεται επιπλέον. Φαίνεται εύκολο να μην βάζεις καθόλου, ειδικά αν δεν έβαζες πολύ to begin with. Χα! Piece of cake… NOT!


Υπάρχει ένα δεύτερο επίπεδο, όχι και τόσο μυστικό, το οποίο όμως δεν συνειδητοποιείς τόσο εύκολα- παρά μόνο αν χρειαστεί πραγματικά να ΚΟΨΕΙΣ το αλάτι. Τέρμα τα επεξεργασμένα τρόφιμα! Το αλάτι, για την ακρίβεια το νάτριο είναι που δημιουργεί το πρόβλημα, βρίσκεται παντού. Οκ, τώρα που το συζητάμε (μόνη μου δηλαδή) βγάζει νόημα: πατατάκια, ποπ κορν, κρακεράκια, πρέτσελ, ξηροί καρποί και οτιδήποτε άλλο φαίνεται να είναι χιονισμένο με αλάτι ή να το έχει κολλημένο πάνω του ωσάν κρεατοελιά απορρίπτεται. Καλά δε το συζητώ για παστά, ελιές, τουρσιά και οτιδήποτε άλλο βρίσκεται σε άρμη… Εννοείται πως ό,τι ψήνεται, μαρινάρεται, παστώνεται ή ωριμάζει σε αλάτι έχει υψηλή (στο Θεό λέμε) περιεκτικότητα σε νάτριο. Να προσθέσω εδώ πως έτοιμα γεύματα και κονσέρβες are pretty much out of the question. Επίσης, πες αντίο σε τυριά (WHY, GOD, WHYYYYYYY?) και αλλαντικά. Nαι, αυτό σημαίνει και το μπέικον και τα λουκάνικά, ακόμα και την αθώα καπνιστή/βραστή γαλοπούλα χαμηλών λιπαρών που βάζεις στο τοστάκι σου.

Οκ, λες, δεν πειράζει, δε θα τρώω τοστ, και ας στερηθώ μωρέ και τα τουρσιά και τα τυριά. (Ναι, τι εύκολα που το λες μέχρι να σου πει κάποιος φίλος “Πάμε για ποτό/φαγητό?” και συνειδητοποιήσεις ότι δε μπορείς να μασουλήσεις τίποτα με το ποτό/χυμό/φρουίτ παντς σου βρε αδερφέ, εκτός κι αν έχει κάποιο μπαρ την ευγενή καλοσύνη να σερβίρει φρούτα ή αγγουράκια-καροτάκια τα οποία όμως δεν έχει αλατίσει. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα από μόνο του, μην ξεφεύγουμε.) Και, οκ, θα μαγειρεύω –συνέχεια- εγώ για να έχω τον έλεγχο του τί τρώω.


Και έτσι περνάμε στο τρίτο άκρως μυστικό επίπεδο του “Βγάζω το αλάτι από τη διατροφή μου”. Είναι ίσως το σκοτεινότερο και σατανικότερο επίπεδο, το οποίο έρχεται ύπουλα από πίσω σου και σου χτυπά αλύπητα τον ουρανίσκο αφήνοντας τη γλώσσα με μια αίσθηση κενού και το στόμα με μια αίσθηση απώλειας... [Insert dramatic background music]

Ναι, το φαγητό χωρίς αλάτι είναι απίστευτα βαρετό. Και άνοστο... Α-ΝΟ-ΣΤΟ.

Τα πιο απλά πράγματα είναι άνοστα. Μακαρόνια? Λευκό πιλάφι? Πατάτες ψητές, βραστές, πουρές? Άνοστα. Οτιδήποτε κοκκινιστό χωρίς αλάτι, μπλιαχ. Όσπρια? Επίσης! Κρέας ψητό? Τώρα ξέρουμε γιατί οι ψήστες στις ψησταριές έχουν ένα μπολ με αλάτι δίπλα τους…

Και λες πάλι, δεν πειράζει, θα βάλω μουστάρδα να το νοστιμίσω. Όχι! Δες το επίπεδο δύο. Η έτοιμη μουστάρδα έχει αλάτι. Και για να σε προλάβω, το ίδιο και η κέτσαπ και η μαγιονέζα. Κλαψ… Απογοήτευση στους γευστικούς κάλυκες.


Ας μην μας παίρνει από κάτω όμως! (Σε ποιόν μιλάω? Αφού μόνο εγώ έχω κόψει το αλάτι…) Η πολυετής μου εμπειρία (χεστήκατε) με τη λήψη κορτιζόνης με έχει βοηθήσει στο να βρω τρόπους να κάνω το ανάλατο φαΐ  νόστιμο… Όσο γίνεται δηλαδή!

Μυρωδικά, περισσότερο οξύ –λεμόνι, ξύδι, και ζωμοί (όχι κύβους- επίπεδο 2, λέμε!), είναι κάποιες λύσεις. Αποτελεσματικές θα έλεγα! Και μια που έχω μπροστά μου ενάμιση μήνα τουλάχιστον με κορτιζόνη θα τα αναλύσω εκτενώς και η συνταγή για τη ζαμπονοκασερόπιτα θα αναβληθεί για λίγο..!

Stay tuned!


ΥΓ: Είναι απίστευτο πόση γευστική δύναμη έχει μια τόσο απλή χημική ένωση… NaCl και γκρρρ!

Summer Rocks

Rocks όπως λέμε πέτρες, και όχι WOW, SUPER, ΦΟΒΕΡΟ, ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ, ΥΠΕΡΟΧΟ!!... Εν γένει, summer usually doesn't rock too much for me.

Θα προσπαθήσω να επανέλθω σύντομα με κάποια αξιόλογη ανάρτηση. Για συνταγή δεν υπόσχομαι..! Χμμμ, εκτός αν είναι για cocktail!