Χελλόου, Γουόρλντ!*

......
Αχεμ… Γκουχ, γκουχ…

- Εε… Γιούχου! Είναι κανείς εκεί??

Πολλή ησυχία… Λες να μιλάω μόνη μου στο απέραντο κενό?

- ΓΕΙΑΑΑΑ… Γειάάά... Γειάά… ειάά… ά... ά…

Ας πω κάτι ακόμα:

- Είμαι η Σοφία και μ’ αρέσει να μαγειρεύω και να τρώω. Συνήθως αυτά τα δύο πάνε μαζί. Όταν ήμουν 18 το υπουργείο παιδείας (?) με ρώτησε τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Τότε νόμιζα ότι ήθελα να γίνω Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Μηχανικός Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, κι έτσι βρέθηκα εδώ, στη Θεσσαλονίκη. Τα τελευταία 9 χρόνια (σπουδά)ζω σε μια πόλη την οποία λατρεύω. 

Όσο για τη σχολή όπου να’ ναι την τελειώνω. Με κούρασε λίγο, με αρρώστησε, με διαμόρφωσε(*) και με βοήθησε να μάθω τον εαυτό μου. Κυρίως να καταλάβω ότι… δε μου αρέσει!

Από το 2005 το κατώτερο γαστρεντερικό μου έχει επαναστατήσει. Απέκτησε μία κολλητή, τη νόσο του Crohn, και έχει πλέον δική του άποψη για τη ζωή μου. Ή μάλλον, τη ζωή μας. Δε του αρέσει το άγχος, η πίεση, οι συμβιβασμοί και η στεναχώρια. Θα το χαρακτήριζα βέρο Θεσσαλονικιό (χαλλλαρά). Όταν ζορίζεται τα χαλάμε λίγο… Μου κόβει το φαί και με παιδεύει μέχρι να συνετιστώ και να επαναφέρω τις συνθήκες που του αρέσουν. Ηρεμία και εσωτερική γαλήνη -την οποία τις περισσότερες φορές βρίσκω μέσα από τη μαγειρική.

Όπως είναι λογικό, με το φαγητό έχω μια σχέση αγάπης-μίσους. Πιο σωστά, έχω μία σχέση πάθους! Κι έτσι η ζωή κυλάει, μεταξύ νηστειών και συμποσίων…Between Fasts and Feasts!

* ΤΗΜΜΥ επιρροές- "Hello, world!".