FastsNFeasts Banner

10.19.2011

Say cheese

Disclaimer: Δε θα μπω, επαναλαμβάνω, ΔΕ θα μπω (Γιάννη) στη διαμάχη “τυρί ίσον φέτα και όλα τα άλλα κασέρια”. Η φέτα είναι τυρί. Το κασέρι είναι τυρί. Το emmental δεν είναι κασέρι. Τέλος.- :P


Προχθές, μετά από αρκετό καιρό, έφαγα λίγο τυρί. Ανθότυρο. Υπέροχο, ήπιο, ζουμερό και γαλακτερό ανθότυρο. Αν και ο γενικός κανόνας της κορτιζόνης απαγορεύει τα τυριά, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Όπως το ανθότυρο καλή ώρα, καθώς επίσης και όλα τα τυριά που έχουν αλάτι σε ποσοστό μικρότερο από 1-2%*. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι…

ΕΦΑΓΑ. ΤΥΡΙ.


Το ομολογώ. Εντάξει, το παραδέχομαι… Λατρεύω τα τυριά. Σε ανησυχητικό βαθμό. Λευκά, κίτρινα, σκληρά, μαλακά, φρέσκα ή ώριμα, από αγελαδινό πρόβειο, κατσικίσιο γάλα ή συνδυασμό τους, ήπια ή βρωμερά, με μούχλα εσωτερική, εξωτερική ή χωρίς, κρεμώδη ή πικάντικα. Ελληνικά, γαλλικά, ιταλικά, ολλανδικά, ισπανικά, αμερικάνικα… Δεν έχω πρόβλημα. Δεν κάνω διακρίσεις.

Αν ήμουν χαρακτήρας στο sesame street θα ήμουν το cheese monster. Με δική μου αντίστοιχη ωδή στα τυριά. Όταν περνάω μπροστά από τα ψυγεία με τα τυριά σε super market ή παντοπωλεία για να χαζέψω (yes, I do that), κάνω κάπως έτσι (όπου “cookie” βάλε “τυρί”). Από μέσα μου ευτυχώς, αν και όχι πάντα…

Αν ήμουν χαρακτήρας στα φιλαράκια, θα ήμουν η Μόνικα. Με τη διαφορά ότι δεν αρκούμαι σε ένα σπίτι από τυρί αλλά θα ήθελα να ζω σε ένα κόσμο από τυρί... Με σύννεφα από αέρινη ρικότα, βράχια από αυθεντικό σκληρό clothbound cheddar, άμμο από τριμμένη παρμεζάνα, ωκεανούς από κατίκι, ποτάμια από cream cheese και δέντρα από καπνιστό gouda… Ο κατάλογος με τα τυριά μπορεί να συνεχίζεται για ώρες.

Αν υπήρχε επάγγελμα που να ταξιδεύεις τον κόσμο για να δοκιμάζεις τα διάφορα τυριά, αυτό θα έκανα. Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει- ή μάλλον τώρα που το σκέφτομαι, υπάρχει. Πιο σωστά, υπήρξε, για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Ήταν η δουλειά αυτού του τύπου… Lucky guy! Κι εγώ ακόμα ψάχνω να βρω το βιβλίο του…



Anyway… Πριν 2 χρόνια, είχα την τύχη να ταξιδέψω στην Πάρο. Τότε όπως και τώρα έπαιρνα κορτιζόνη. Εκεί γνώρισα μία από τις ωραιότερες γραβιέρες που έχω δοκιμάσει ως τώρα. Ένα ψήγμα ήταν αρκετό για να με κάνει να φύγω από το νησί με ένα ολόκληρο κεφάλι. Αυτό το Σεπτέμβρη παρέλαβα άλλο ένα. Δυστυχώς η κορτιζόνη με πρόλαβε πριν προλάβω να το γευτώ. Το έκοψα, το μοίρασα γύρω-γύρω και φύλαξα και λίγο για εμένα. Σε βάζα με ελαιόλαδο και αρωματικά…


Έφτιαξα λαδοτύρι κοινώς. Και τα βαζάκια περιμένουν υπομονετικά στο ψυγείο την κατανάλωση τους. Κι εγώ κάθε φορά που ανοίγω το ψυγείο τα κοιτάζω και ψιθυρίζω “Sooooon, very soon…. ”. Ανυπομονώ να τελειώσει η κορτιζόνη και να πέσω με τα μούτρα..!


* Εννοείται σε μικρές ποσότητες… (Γιατί τι νόημα έχει να φάω ένα κιλό cottage cheese με 2% αλάτι?  Θα ισοδυναμεί με  20gr αλάτι, χοντρικά 3-4 κουταλάκια του γλυκού. Ας έτρωγα ένα τοστ που λέει ο λόγος. Sneaky, sneaky salt…)


Υγ: Δεν έχει συνταγή σήμερα… Μόνο απλή κατάθεση της (ανησυχητικής?) αγάπης μου για το υπέρτατο γαλακτοκομικό.

7 comments:

  1. Μαζί σου Sophia! Ένα είναι ΤΟ τυρί όμως... η φέτα! Και τα υπόλοιπα τυριά πίθανα είναι, αλλά η φέτα, είναι σαν την coca-cola, πάει με όλα! Τα φιλιά μου!

    ReplyDelete
  2. Ω ναι! "Φέτα με ψωμί σ'αγαπώ πολύ" που λέει και το άσμα!
    http://www.youtube.com/watch?v=uNiba26dehc

    ReplyDelete
  3. Επειδή είμαι και εγώ fan των τυριών, να κάνω μία χαζή ερώτηση; Τα βαζάκια, είναι γεμάτα με λάδι; Σκέτο; Πέρα από τα αρωματικά...

    ReplyDelete
  4. Και γραβιέρα βρε κοπελία για να συντηρηθεί μέχρι να αρχίσω να τρώω αλάτι... :D

    (Μη με κάνεις να σου απαντήσω σε στυλ Σούλας...)

    ReplyDelete
  5. Προφανώς έχει και γραβιέρα... Ήταν αυτονόητο... Έλεγα μήπως είχε και κάτι άλλο πέρα από λάδι...

    ReplyDelete
  6. Αχ, μπαρδόν. Νόμιζα πως δε φαινόταν... Όχι δεν έχει τιποτα άλλο. Έβαλα στα βαζάκια τη γραβιέρα με τα αρωματικά, γέμισα με λάδι να τα σκεπάσει και μετά στο ψυγείο...
    Η νεκροψία θα δείξει..! :P :P

    ReplyDelete
  7. Ζεστό χωριατικο ψωμί και τυρί! ό,τι τυρί να είναι!Αααχχχ!!! Ανάθεμά σε χοληστερίνη!

    ReplyDelete